Co dają spotkania z innymi kobietami chorymi na endometriozę

basia

Jak w tytule. Kumiko mam nadzieję, że ten wątek jest do zaakceptowanie tutaj - jeśli nie to przeniosę na pogaduchy.

Mnie daje wiele. Poczucie, że nie jestem sama. Wymiana informacji i zwykłe zrozumienie. Oraz poczucie siły, że można coś zdziałać, żeby naszą sytuację poprawić.

Spotkałam się też z odwrotnymi opiniami o takich spotkaniach, że to rozdrapywanie ran itd itd. Niektóre osoby czują się przytłoczone takimi spotkaniami.

Wiem, że coraz więcej z Was się spotyka ze sobą/pisze. Co Wam to dało?

Jaskowa

ha Boski temat, że też sama wcześniej na taki nie wpadłam :mrgreen:

Dla mnie takie spotkania, nawet wirtualne są niezbędne do normalnego funkcjonowania, poczucie że nie jestem sama, że ktoś dokładne rozumie mój ból, mój strach, dodaje mi sił do dalszego działania, do dalszej walki. Niesamowicie ważna dla mnie jest świadomość przynależności, tego że ja też choć w małym stopniu jestem komuś potrzebna, że być może moja walka i moje cierpienie ma jakiś sens bo doświadczenie jakie za sobą niesie pomoże komuś innemu. To wszystko pomaga mi w tym abym się nie zatraciła w chorobie, abym nie podporządkowała jej swego życia. W tym wszystkim wbrew pozorom jest dużo egoizmu, ale myślę, że takiego zdrowego.

joshia75

Hmmm nigdy się nie zastanawiałam nad takimi spotkaniami "face to face". Wiem że na boćku były organizowane takie spotkania, ale nie wiem czy akurat endokobietek. Raczej widziałam tam inne grupy.

Co do spotkań to bywa różnie i zależy od grupy osób. Dla przykładu w czasach gdy nie było naszej klasy koleżanka biegająć po mieszkaniach rodziców, zbierała adresy i telefony kolegów i koleżanek z podstawówki. I na 18-tkę ukończenia podstawówki przyszło z 30 osób - bawiliśmy się super od 17.00 do 5.00 nad ranem. Wszyscy potrafili się zorganizować z różnych regionów nie tylko Polski - po tak nas porozrzucao życie. Ale dało się:)

Natomiast w czasach ułatwionego kontaktu "naszej klasy" - nie udało się "znależć czasu" osobom ze średniej szkoły- bo tak naprawdę nikt nie chciał się spotkać, bo grupa była niezgrana...były osoby tzw. gwiazdy, było pozerstwo, osoby nieżyczliwe względem siebie...więc nikt raczej nie miał sentymentu do spotkania po latach. Przyznaję sama też się nie pojawiłam,choć miałam prawdziwą wymówkę . Pewnie dziewczynie, która to organizowała musiało być przykro - bo podobno pojawiły się z 3 osoby z około 30-stu .Cóż tak bywa.

Myślę, że spotkanie kobiet z endo to zupełnie co innego Jakby powiedziałyby zdrowe kobiety chodzi o "solidarność janików" - Dla nas akurat to powiedzenie jest nie na miejscu i brzmi jak czarny humor - bo wiemy dobrze że niektóre z nas straciły jajniki. Mam na myśli to, że kobiety, które przeszły zblizone dramaty: nietrafne diagnozy, lata bólu, setki badań, robienie dzieci na zawołanie bo dni płodne, lata mierzenia temperatur, wielokrotne zabiegi i operacje, nieudane inseminacje i in vitro oraz przeżywały podobne emocje z chorobą związane: strach, gorycz, poczucie beznadzieji, wątpienie we własną wartość i kobiecość, utratę radości z seksu, poczucie bezsensu życia i niesprawiedliwości - takie kobiety mają większą zdolność empatii dla siebie na wzajem. Poza tym są dziewczyny, którym się udało , są optymistki, którym udaje się zarazić tym optymizmem inne dziewczyny - więć suma sumarum wydają mi się takie spotkania potrzebne

użytkownik usunięty

Basiu, jak najbardziej miejsce jest właściwe, w końcu to wątek psychologiczny

Myslę, że takie spotkania sa potrzebne. By mieć wokół siebie ludzi, którzy naprawdę i z własnego doświadczenia rozumieją o czym mówimy, przeżywają podobne kryzysy, wzloty i upadki. W chorobie przewlekłej, jaką jest endo, wsparcie innych ludzi odgrywa ogromną rolę.
Poza tym przeciez nie gadamy tylko o chorobie, ale jak tutaj na "pogadajmy" o wszystkim o sobie i naszym życiu. Ja bardzo się piszę na następne spotkanie i mam nadzieję, że będzie nas więcjej.

oli

ja również uważam że takie spotkania to świetna rzecz
do tej pory udało mi sie poznac face to face 2 dziewczyny z forum
choć nie było to długie spotkanie bardzo miło jes wspominam i naprawdę duzo dają
ja spotkałam się z dwiema bardzo silnymi babkami i to dało mi siły by samej się nie dać tak łatwo

myślę więc że takie spotakania to wspaniała sprawa

marika

Basiu super,ze zamiesciłaś ten watek.

Jesli o mnie chodzi jestem jak najbardziej za takimi spotkaniami,
życie staje się łatwiejsze, zwłaszcza,że coraz trudniej spotykać sie w damskim gronie-nam kobietkom z endo z tymi, które absolutnie nie czują naszych potrzeb i nie rozumieją naszych problemów.

Poza tym trzeba powiedzieć-jestem o tym przekonana, na tym forum są fantastyczne nietuzinkowe kobiety, z którymi można od pierwszego wejrzenia nawiązać bardzo miły i budujacy kontakt

elunia_w_z · 20.10.2015 po 11 latach druga ciąża zakończona sukcesem

Ja również jestem "za", chociażby z tego powodu, że wiemy o sobie więcej niż o sąsiadce która mieszka obok, bo jest wścibska, ciągle pyta mojego synka kiedy będzie miał rodzeństwo? rzuca dziwne komentarze pod kątem mojego mąża i nie mam ochoty z nią rozmawiać...i czasem udaję że nie ma mnie w domu :mrgreen:

.
A tutaj są dziewczyny wrażliwe, inteligentne i też z endo...więc wiedzą że człowiek ma czasem chwilę że leży w łóżku skulony i nie ma ochoty z nikim rozmawiać, bo czeka kiedy ból odpuści...
I muszę zacytować Marikę gdzie ja znajdę takie:"fantastyczne, nietuzinkowe kobiety, z którymi można od pierwszego wejrzenia nawiązać bardzo miły i budujacy kontakt...".

lucyna.jaworska

ja kiedy poraz pierwszy spotkałam w szpitalu dziewczynę z endo ,która miała takie dolegliwości jak ja, przegadałam z nią wszystkie noce naszego wspólnego pobytu ( prawda Aniu ***) ,jesteśmy przyjaciółkami ,pomagamy sobie w różnych życiowych sparawach , daje mi to poczucie ,że nie jestem sama ,że ktoś rozumie o czym mówię i co przeżywam .
Z Sun chodzimy na kijki ( mamy trochę przerwy ale nadrobimy ) ,cieszę się ,że ją poznałam .
Każda z nas jest inna ale łaczy nas wspólny cel - pomagać innym i samym sobie . Wszystkie informacje ,które możemy uzyskać od innych kobiet z endo ,to czym możemy same podzielić się z innymi - to są informacje bezcenne , tego nie wyczytamy z żadnej książki ,tego nie powie nam ktoś kto nie przeszedł choćby jednego dnia z endo.... Nigdy nie zrezygnuję ze spotkań z kobietami z endo .......... Pozdrawiam Was wszystkie i cieszę się ,że jesteście ***

justyna35

Jestem bardzo "za",może nie jestem zawsze aktywna, ale cieszę się, że znalazłam się tutaj i wiem, że nie jestem sama i że zawsze znajdę zrozumienie innych osób

felka

zaglosowalam choc nie mieszkam w Polsce. Oczywiscie chcialabym Was kiedys w realu poznac.

Ja mam spotkania tu u siebie. Do tej pory byly 4. Bylo okolo 15 kobiet. PIerwsze spotkanie to TYLKO rozmowa o endo, kazda z nas mowila o swoich przejsciach, siedzialysmy w kolko, jak na spotkaniu AA :lol:

i zaczelo sie :" mam na imie Ewa, mam 34 lata, endo...itp". Bylo to ciekawe doswiadczenie, ale troche przygnebiajace. Tyle bolu, operacji, cierpienia...niemniej zblizylo nas.
Kolejne spotkanie bylo z lekarzem. Mniej obeznane w temacie endo dziewczyny mogly sobie z lekarzem podyskutowac, zapytac o to o co nie zapytaja w gabinecie swoich lekarzy lub gdy sa zwyczajnie zbywane

.
Lekarz byl wykonczony :lol:

, obiecal konsultacje od czasu do czasu na meila a nasza grupa. Jest bardzo zajety :/.
Kolejne spotkania byly czysto towarzyskie. I choc temat endo przejawia sie od czasu do czasu, to poznajemy siebie bardziej od ludzkiej strony, ogladamy zdjecia, gadamy o pierdolach, organizujemy wypady.
Ostatnio jedna dziewczyna miala operacje. Gdy sie obudzila czekaly na nia 4 endokobitki. Powiedziala, ze czuje sie wspaniale majac TAKIE wsparcie. I chyba cos w tym jest bo grupa sie trzyma dalej.

Forum Portalu www.endometrioza.aid.pl

Co dają spotkania z innymi kobietami chorymi na endometriozę

Kto przegląda forum